Chciałabym

.

Kochani-co ja tu dużo będę pisać. Czas jak dla każdego chyba  w tych czasach jest mało łaskawy i podkłada się niczym wywalona kłoda na brzegu morza. Przeskoczyć możemy, idziemy do przodu, ale droga długa i końca nie widać, przy czym doba trwa ciągle 24 godziny.

Cały sierpień byłam na urlopie- trochę jeszcze z Wami, potem już tylko my, Dzieci, a na blogu zostało tylko ciche echo.

Muszę jednak przyznać, że obowiązki, bieżące sprawy naszego "domowego ogniska", praca, działkowe rewolucje i nawarstwiające się niedokończone sprawy, sprawiają, że ciągle gonię czas próbując czerpać z niego to co najlepsze. Najtrudniejszym zadaniem jest nie myśleć przed snem o tym co nie wyszło, albo nie zostało jeszcze zrobione. Muszę przyznać, że z moim charakterem to naprawdę duże wyzwanie i ostra nauka życia "inaczej". 

Mówi się, że dzieci to najlepsza inwestycja. Zgadzam się i mam nadzieję, że będę z siebie wypruwać flaki wiedząc, że to wszystko w słusznej sprawie:) Dlatego po trochu odpuszczam sobie spacery "po niekończących się plażach", kłody w podskokach należycie omijać, za wysokie poprzeczki przejść dołem jeśli nie da się inaczej. Nie chcę zatrzymywać się tylko dlatego, że jestem słaba i nie potrafię! W duszy z tym! 

Nie mam na myśli w tym momencie częstotliwości i treści jaką zamieszczam na blogu- nie, nie, nie. Sprawy są poważne, powiązane bardzo ściśle z Domem, pracą, pasją i zachciankami o których ładnie się mówi AMBICJE. Otóż z tym ostatnim (z całą szczerością ) mam wrażenie, że zagoniłam się na sam wierzchołek klifu. Cóż to był za widok! piękny, cały skąpany w słońcu, wiecie, "wiatr we włosach" itp. Były tam również przeszczęśliwe i zdrowe dzieci. To jest dobry czas- czas na zmianę. Nie będę się rzucać w przepaść, bo pewnie nie pofrunę, a perspektywa takich pięknych widoków jest dla wszystkich, wybrałam kilka dla siebie. 

Nie chcę się bać, wszystko ze mną ok!

Będę jutro Kochani:) Chciałabym podzielić się z Wami moimi wszystkimi szydełkowymi gruszkami ;)